ŚWIĘTO 13 PUŁKU UŁANÓW WILEŃSKICH

Święto Pułku obchodzone było w dniu 25 lipca,  w rocznicę bitwy pod Janowem 1920 roku. Następnego dnia rozpoczynały się zwykłe manewry jesienne. Oficerowie prosto z balu, organizowanego corocznie z tej okazji, wyjeżdżali na manewry, co było najlepszym przykładem typowo kawaleryjskiej fantazji.

Do zwyczajów pułkowych należały bale sylwestrowe. W dniu tym oficerowie pułku z małżonkami oraz zaproszeni goście, o godzinie 21, 00 zasiadali w kasynie oficerskim do kolacji sylwestrowej. Trwała ona do północy. Gdy nadeszła godzina 24, 00 orkiestra pułkowa wystukiwała na mosiężnych talerzach 24 uderzenia. Wraz z ostatnim uderzeniem odgrywała hymn państwowy i bezpośrednio po nim marsz Pułkowy. Gdy orkiestra przestawała grać, dowódca Pułku w krótkich słowach żegnał stary rok i witał nowy, przy czym wszyscy obecni składali sobie życzenia. Następnie, para za parą polonezowym krokiem, z dowódcą Pułku  na czele, udawali się do pobliskiego kasyna garnizonowego, by wymienić życzenia z oficerami i ich rodzinami z miejscowego 85. Pułku Strzelców Wileńskich i 19. Pułku Artylerii Lekkiej. Tam wszyscy zajmowali miejsca przy stolikach i wtedy dopiero rozpoczynał się bal sylwestrowy. Zawsze sympatyczny, wesoły i beztroski.

Corocznie, po zakończeniu manewrów i po powrocie Pułku do koszar w kasynie oficerskim odbywały się bale, na które zjeżdżało ziemiaństwo z Wileńszczyzny wraz z rodzinami (z pannami!)

Do dobrego zwyczaju towarzyskiego należało, aby dowódcy szwadronów i młodsi oficerowie wypijali bruderszaft z podchorążymi rezerwy ze swoich szwadronów. Wiązało to podchorążych z Pułkiem. Nawiązały się bliskie więzy towarzyskie. Podchorążowie uczestniczyli w świętach Pułkowych i w biegach myśliwskich.

W roku 1928 żołnierze Pułku, otrzymali na gwiazdkę oraz na Święto Pułkowe, hojne dary od hrabiny Elżbiety Mikulicz – Radeckiej z Belmontu, która posiadała honorowy tytuł Matki Pułku.

Drugim dniem uroczystym był dzień 17 października, dzień pierwszego Święta Pułkowego, ustanowionego na pamiątkę przejścia Pułku do Woronian, w dniu 17 października 1920 roku tj. na teren Litwy Środkowej.

Trzecim dniem świątecznym obchodzonym w Pułku był dzień śmierci ś. p. majora Władysława Dąbrowskiego założyciela i pierwszego dowódcy 13-go Pułku Ułanów Wileńskich.